H “ΛΑΜΨΗ” μέσα από τα μάτια μιας εθελόντριας..

Υπάρχουν αμέτρητες συνταγές φαγητών, γλυκών και ποτών.  Της γαστρονομίας γενικότερα.  Υπάρχει όμως και μια διαφορετική συνταγή, που δοκιμάζω τους τελευταίους 8 μήνες και μπορεί να μην είναι γαστρονομική, έχει όμως τα ίδια βασικά συστατικά που χρειάζονται για να πετύχει και η πιο απλή συνταγή φαγητού.

 

 

• Αγάπη
• Θέληση
• Ομαδικότητα
• Συνέπεια
• Εργατικότητα
• Υπομονή
• Επιμονή
• Υπακοή
• Φαντασία

Γίνεται δε νοστιμότερη όταν συμμετέχουν χέρια που δένουν, μπαλώνουν, λύνουν, χτενίζουν, πλέκουν, ξεπλέκουν, ισιώνουν, τεντώνουν.

Δεν επαναπαύεται γιατί έχει μάτια που προσέχουν, φροντίζουν, προσθέτουν, αφαιρούν και μεταλλάσσουν.

Στηρίζεται σταθερά σε σώματα που μια στέκονται ίσια, κάποιες φορές σκυμμένα κι άλλοτε καμπουριασμένα για τις ανάγκες του αποτελέσματος.

Η συνταγή αυτή λοιπόν, συνεργάζεται και με μυαλά που ανταλλάσσουν ιδέες, προσαρμόζονται σε καινοτομίες, προτείνουν εναλλακτικές, φαντάζονται εικόνες, λειτουργώντας σε φουλ ισχύ.

Κι αν όλα αυτά μοιάζουν να εξαντλούν τη δημιουργικότητα, δεν είναι παρά μόνο η αρχή της κάθε ιδέας.

Έχει και ψυχοθεραπευτική δράση, η οποία , κατά ένα μαγικό τρόπο, λειτουργεί ακόμη και μετά το πέρας των εβδομαδιαίων συναντήσεων.  Εκεί, στο μεγάλο ορθογώνιο παραλληλόγραμμο τραπέζι μας, παρέα με τα ψαλίδια μας, τις σιλικόνες μας και τα υλικά μας, εξομολογούμαστε μικρές, μεσαίες και μεγάλες προσωπικές στιγμές και ξέρουμε ότι θα φυλαχτούν σαν γλυκά παιδικά μυστικά.

Προσομοιάζει πολύ με πειθαρχημένη ορχήστρα, που πάντα καθοδηγείται από τα πρώτα βιολιά.  Τα δικά μας πρώτα βιολιά είναι η Αγάπη, η Ντία κι η Αννίτα.  Μάς δίνουν το τέμπο, μάς επαναφέρουν στο ρυθμό, μάς φτιάχνουν το πλαίσιο, οργανώνουν τις δράσεις.  Με δυο λόγια, ζωγραφίζουν το όραμα της κάθε φοράς που είναι και μοναδική.  Μα το σημαντικότερο ξέρετε ποιο είναι; Μας κάνουν να νιώθουμε ότι αποτελούμε μέρος της αναπόσπαστης αυτής συνθήκης για το ιδεατό αποτέλεσμα.  Φροντίζουν ώστε να αισθανόμαστε κι εμείς ότι είμαστε στην πρώτη σειρά μαζί τους.  Κι έτσι, κάθε φορά, που δε μοιάζει ποτέ με την προηγούμενη, συνυπάρχουμε αμοιβαία και ποτέ αναγκαία για έναν και μοναδικό σκοπό. Τον καλύτερο δυνατό.

Τα παιδιά.  Τα παιδιά μας.  Τα παιδιά της Λάμψης!

Αναστασία Μητσοπούλου

Εθελόντρια της “ΛΑΜΨΗΣ”